Χθες ήταν μία από τις μέρες που θεωρείς πως θα είναι απλά χάλια. Ξύπνησα υπερβολικά δύσκολα το πρωί, κάτι συνηθισμένο αφού έχω βδομάδες να κοιμηθώ σαν άνθρωπος. Δεν βοήθησε και ότι δεν πέτυχα τη συνάδελφο στη στάση και άρα έφτασα χωρίς παρέα στην δουλειά. Όλα έδειχναν πως θα ναι μία χάλια, χάλια μέρα. Όμως σιγά άρχισε να αλλάζει. Ο καφές το πρωί άρχισε να πιάνει, οι πελάτες ήταν περιέργως αρκετά μη αγενείς, και η μέρα γινόταν υποφερτή. Μία επίσκεψη στα μαγαζιά με έναν φίλο και ένας καφές το μεσημέρι στη Χαριλάου πριν από δύο αποδοτικές ώρες στο γυμναστήριο βελτίωσαν ακόμα περισσότερο τη διάθεσή μου. Εκεί που η μέρα δεν θα γινόταν καλύτερη, ήρθε το παιχνίδι που περίμενα τόσες μέρες! Τέλος ένας βραδινός καφές και το βίντεο έναρξης του παιχνιδιού, που επιτέλους είδα, ήταν η απόδειξη ότι η καλή μέρα δεν φαίνεται από το πρωί αλλά από το πώς νιώθεις λίγο πριν κλείσεις τα μάτια για να την αποχαιρετίσεις.
Υ.Γ Ναι πίνω πολλούς καφέδες. Είπαμε κοιμάμαι ελάχιστα
0 βαριούνται όσο και εγώ...:
Δημοσίευση σχολίου