Ένα από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνει κάποιος για μένα (και μετά ξεχνάει :P)είναι το πόσο πολύ μ’ αρέσει ο χειμώνας. Ως άνθρωπος που αντιπαθεί τη ζέστη νιώθω το χειμώνα σαν παράδεισο όπου μπορώ να βγω χωρίς να ιδρώσω ή να ξυπνάω από τη δίψα/αφυδάτωση. Το μόνο κακό με τον χειμώνα είναι η έλλειψη ήλιου, κάτι που δεν συνηθίζει να με ενοχλεί αλλά μετά από πολύ καιρό μία έλλειψη την παθαίνεις. Τις τελευταίες δύο μέρες, λοιπόν, που έχει απίστευτο ήλιο μ’ αρέσει πολύ ο καιρός. Γενικά στην αρχή της άνοιξης οι μέρες που δεν βρέχει αλλά έχει ακόμα το χειμωνιάτικο κρύο είναι οι αγαπημένες μου. Σε κάνει να θέλεις να βγεις έξω να πιεις το μεσημέρι καφέ στη ναυαρίνου και να ξεχάσεις οτιδήποτε σε αγχώνει κτλ. Δυστυχώς αυτό το Σαββατοκύριακο δούλευα μεσημέρι οπότε έχασα ένα μέρος της ηλιοφάνειας αλλά το όσο απόλαυσα τον καιρό ήταν αναζωογονητικό. Ας ελπίσουμε ή άνοιξη να κρατήσει όσο το δυνατόν παραπάνω και ας μείνει το καλοκαίρι μακριά για την ώρα.
Κυριακή 14 Μαρτίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 βαριούνται όσο και εγώ...:
Μ΄αρέσει και μένα ο (κρύος) χειμώνας..μ΄αρέσει πολύ κι η άνοιξη (παράδεισος η εικόνα της ανθισμένης αμυγδαλιάς)!
Απάντηση στην ερώτηση του τίτλου: ναι, σ΄αρέσει!
Καλημέρα!
:-)
Χαχα ναι μαρέσει τουλάχιστον τις πρώτες μέρες. Καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου