始め / 終

Αρχή και τέλος… Σε μία βδομάδα θα κατέβω Αθήνα να εκπληρώσω ένα «ραντεβού» που λόγω προβλήματος υγείας δεν κατάφερα να εκπληρώσω πέρσι. Όμως ακόμα και ένα χρόνο μετά δεν μπορώ να πω πως νιώθω πιο έτοιμος. Έχω διαβάσει ελάχιστα και αν και η γενική μου γνώση της γλώσσας είναι ανώτερη δεν μπορώ να πω πως είμαι πιο κοντά στόχο. Το τέλος του άγχους για φέτος σημαδεύει σίγουρα την αρχή ενός νέου δωδεκάμηνου διαβάσματος και προετοιμασίας για να πάρω αυτό το Level 2. Ευχηθείτε μου λοιπόν καλή τύχη όχι τόσο για αυτή την Κυριακή (αν το πάρω θα είναι σίγουρα λάθος στη διόρθωση) όσο για να καταφέρω να στρωθώ να διαβάσω και για ιαπωνικά αλλά και για τη σχολή από δω και πέρα!

The Truth Behind The Truth

Ποια είναι η αλήθεια άραγε… Απόψεις υπάρχουν άπειρες: Για άτομα που νομίζουν πως την ξέρουν είναι μία η δικιά τους. Για άλλους είναι ανεξιχνίαστο μυστικό. Άλλοι θεωρούν πως υπάρχουν πολλές ανάλογα το άτομο που ενδιαφέρει. Ποιοι έχουν όμως δίκιο; Για όσους με ξέρουν η απάντηση μου είναι αναμενόμενη: Όλοι! Γιατί η αλήθεια άλλες φορές είναι μία και είτε την έχουμε βρει είτε όχι. Άλλες φορές (σε ανθρώπινες σχέσεις π.χ.) είναι όσοι και οι άνθρωποι που την απαρτίζουν με τον καθένα να έχει δίκια και άδικα. Εδώ ίσως κάποιος μπορεί να καταλήξει σε μία αλλά δεν είναι πάντα δυνατό.

Ένα ακόμα θέμα είναι το ποσοστό αλήθειας. Μπορείς να αποκρύψεις πλήρως πράγματα ή να πεις κάτι αληθινό αφήνοντας επίτηδες κενά που ο άλλος ξέρεις πως θα συμπληρώσει με πράγματα που δεν ισχύουν. Εδώ έχουμε αλήθεια; Τεχνοκρατικά ναι αφού δεν είπες ψέματα ναι. Αλλά ήξερες ότι ο άλλος θα καταλάβει κάτι άσχετο με τη πραγματικότητα. Και άρα δεν είπες την αλήθεια. Αυτό οδηγεί άτομα σαν εμένα να υπεραναλύουμε τα πάντα. Έτσι χωρίς να είμαστε απόλυτα βέβαιοι για το τι συνέβη, αποφεύγουμε παγίδες ή δημιουργούμε δικές μας. Ακόμα εκτός από ανθρώπους που νομίζουν ότι θέλουν για εσένα, έχεις και ανθρώπους που νομίζουν ότι θες εσύ για σένα. Προφανώς βέβαια αυτό δεν ισχύει απόλυτα. Όπως εσύ μπορείς να δεις μέσα από τις μάσκες τους και άλλοι μπορούν να δουν μέσα από τις δικές σου!

Εν τέλει αυτό που μένει είναι να είσαι ο εαυτός σου. Το αν σου φανερωθεί η αλήθεια που ψάχνεις είναι μάλλον θέμα τύχης. Αν όμως εσύ είσαι ο εαυτός σου θα έχεις ένα λιγότερο ψέμα να περιπλέκει τη ζωή σου. Ίσως έτσι γίνουν όλα πιο εύκολα.

Βλακεία...

Κάτι που συνέβη σε ένα φίλο μου με έβαλε πάλι σε σκέψεις. Είναι να εκπλήσσεσαι για το τι μυαλά κουβαλάνε οι άνθρωποι πλέον. Έχω ήδη αναφερθεί σε παρόμοια θέματα αλλά όσο περισσότερο γυρίζω τόσο αρχίζω να καταλαβαίνω τους αντικοινωνικούς ανθρώπους που ποτέ δεν βγαίνουν από το σπίτι τους. Αυτό που δεν μπορώ να χωνεύσω είναι πως μπορούν μερικοί να πιστεύουν ότι ξέρουν τι είναι καλύτερο για σένα περισσότερο και από σένα και να παίρνουν παράλογες αποφάσεις που βαφτίζουν «ώριμες» και «μετά από σκέψη». Γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν πως απλά δεν ξέρουν τι θέλουν και αυτό που κάνουν είναι να εγκαταλείπουν το πλοίο μέσα στην καταιγίδα αλλά τίποτα παραπάνω; Το πιο εκνευριστικό είναι η αλτρουιστική συσκευασία με την οποία συσκευάζουν τις πράξεις τους. Μα καλά δεν καταλαβαίνουν πως αυτό είναι ότι πιο εγωιστικό; Απλά πιέζουν τη δική τους γνώμη και άποψη πάνω σε ένα θέμα που δεν αφορά μόνο αυτούς. Ας ξεκολλήσουν λίγο, ας δουν πόσο εγωιστές και ηλίθιοι είναι και ας έρθουν μετά να σπάσουν καρδιές…

Καταναλωτική Μανία 9.0 / Εξεταστική 2009

ΟΚ το νούμερο είναι τυχαίο γιατί είναι αδύνατο να μετρήσω πόσες φορές ήθελα διακαώς να πάρω κάτι η να αδειάσω ένα κατάστημα τους τελευταίους μήνες. Όχι και τίποτα άλλο όμως μετά από μία νέα κονσόλα, υπολογιστή, βιβλία, παιχνίδια και μερικά ρούχα (πάχυνα τι να κάνα) θα έπρεπε να έχει μειωθεί ή πείνα μου για gadgets τουλάχιστον. Δεν μ' αρέσει και ο όρος γκατζετάς οπότε πρέπει να προσέχω. Η λίστα μου έφτανε επιτέλους να αδειάσει με μια σαραντάρα LED της Samsung όπως και το iPhone 3GS που θα πάρω μόλις μπορέσω. Όμως με το νέο iPod nano με βιντεοκάμερα και ραδιόφωνο η λίστα έχει αρχίσει πάλι να γεμίζει. Ευτυχώς αυτό πάει για το επόμενο έτος (κάντε το πια και 32GB έλεος πια) αλλά όχι και ένα netbook, ένα wii και ένα από τα guitar hero/rock band που πλέον κάθε μερικές μέρες τσεκάρω στο Internet για τιμές κτλ. Ώρα να βρω δεύτερη δουλειά :P

Σε άλλα νέα επιτέλους αποφάσισα να συμμετάσχω κανονικά σε εξεταστική μετά από πάνω από χρόνο. Εντάξει είχα τους λόγους μου για όσους ξέρουν τα λίγα που τράβηξα πέρσι και φέτος αλλά δεν δικαιολογούμαι πλέον. Ευτυχώς μέχρι τώρα φαίνεται να αποδίδει καρπούς η προσπάθειά μου (Ευχηθείτε μου καλή τύχη!)

Cougars!

Ένα ακόμα είδος αιλουροειδούς τα κούγκαρ, γνωστά και ως πούμα, είναι πολύ μεγάλες και βαριές γάτες. Καφετί στο χρώμα αυτά τα όμορφα ζώα έχουν δώσει το όνομα τους σε ένα άλλο σπάνιο, σχεδόν μυθικό ζώο ιθαγενές των αχανών suburbias. Μιλάω φυσικά για τις κούγκαρς, γυναίκες στα σαράντα τους που «τρέφονται» κυρίως με νεαρά παλικάρια γύρω στα είκοσι βαριά τριάντα χρονών. Αυτά τα εξωτικά πλάσματα κρατάνε με κάποιο τρόπο μέρος της ομορφιάς των νιάτων τους την οποία χρησιμοποιούν ως δόλωμα για τα θηράματά τους. Ο πληθυσμός τους είναι μάλλον πολύ μικρός καθώς δεν παρατηρούνται σχεδόν ποτέ στο φυσικό τους περιβάλλον. Πιο πιθανό να τις συναντήσεις στην αμερικάνικη τηλεόραση όπου εμφανίζονται πολύ πιο συχνά! Το κατά πόσο υπάρχουν ή είναι απλά εφεύρεση των σεναριογράφων κάτι σαν τα αρκουδάκια της αγάπης και οι πολιτικοί με φιλότιμο δεν είναι ακόμα σίγουρο.

Υ.Γ. Πάντως έχουν γίνει τρελή μόδα στην Αμερική. Κάθε σειρά σιγά σιγά αποκτάει έστω και ένα επεισόδιο με κούγκαρ ενώ υπάρχουν και reality αφιερωμένα στα αξιαγάπητα πλάσματα. Του χρόνου τέλος θα αποκτήσουν και σειρά αφιερωμένη αποκλειστικά σε αυτά με όνομα Cougar Town.

Back

Έλειψα αρκετούτσικο καιρό άρα, για όσους διάβασαν την προ-προηγούμενη ανάρτηση μου, δεν έκαψα φλάντζες. Όμως η εξεταστική δεν τελείωσε ακόμη αν και δεν άρχισε ποτέ για μένα φαίνεται. Τι έκανα λοιπόν τις μέρες αυτές; Δεν διάβαζα προφανώς, τουλάχιστον όχι αρκετά. Πήρα καινούριο υπολογιστή, ο πρώτος για τον οποίο είμαι απόλυτα ευτυχισμένος εδώ και πολύ καιρό. Έτσι, και χωρίς πολύ ενδιαφέρον για διάβασμα, ασχολήθηκα με αυτόν παίζοντας παιχνίδια βλέποντας σειρές κ.τ.λ.

Φτάνουμε λοιπόν στο σήμερα όπου για άλλη μια φορά το Star μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Μία από τις πιο πολυδιαφημισμένες σειρές του, το Gossip Girl τελείωσε για φέτος στην Αμερική τον Μάιο (όπως όλες η άλλες). Το σημερινό επεισόδιο στο Star από την άλλη είναι το προτελευταίο του κύκλο οπότε την άλλη βδομάδα θα δείξει και το τελευταίο. Αν και εκνευριστικό που το κάνουν στο Gossip Girl όταν υπάρχουν τόσες άλλες σειρές που αξίζουν πολύ παραπάνω από αυτό παράλληλη προβολή με την Αμερική, το γεγονός ότι το έκανε έστω και εδώ είναι το λιγότερο φοβερό. Δεν θυμάμαι να έχει συμβεί σε άλλη σειρά να προβληθεί ένα επεισόδιο μόνο λίγες εβδομάδες μετά την αρχική του προβολή. Βέβαια σε αυτό φαντάζομαι βοηθάει και ότι το δίκτυο στο οποίο προβάλλεται στην Αμερική (CW) λόγω μεγέθους φαντάζομαι θα χρεώνει λιγότερο τα δικαιώματα. Φυσικά δεν αναιρεί άλλα προγράμματα του όπως το Friends που έχει προβάλλει άπειρες φορές και μας έκανε να περιμένουμε επί χρόνια μέχρι να προβάλλει τον τελευταίο κύκλο ή όπως το Battlestar Galactica που προβάλλει (έλεος) τα ξημερώματα. Όμως το γεγονός παραμένει και πρέπει τα υπόλοιπα κανάλια να το μιμηθούν. Άντε τόσες σειρές υπάρχουν εκεί έξω αρχίστε να προβάλλεται…

to BE Or NOT to be?

Τους ζηλεύω είναι αλήθεια. Δεν μπορώ να καταλάβω πως παραμένουν κάποιοι άνθρωποι στους προσωπικούς τους κόσμους χωρίς επικοινωνία με τους έξω. Τι και αν όλοι καίγονται• αυτοί εκεί στα δικά τους θέματα και ασχολίες. Είναι ωραίο να έχεις αγαλλίαση ότι και αν συμβαίνει γύρω σου και ως άνθρωπος που δεν είναι καλός στην αυθυποβολή κτλ είμαι περίεργος πως μπορούν να το κάνουν. Πραγματικά όμως αν μπορούν ας μου μάθουν. Όχι και τίποτα άλλο αλλά όσο αισιόδοξος και αν είσαι όλο και κάτι θα στο χαλάσει και στατιστικά αυτό το κάτι είναι πιο συχνό από οτιδήποτε σου φτιάχνει την διάθεση.

Μετά από την άλλη είναι και αυτοί που ο κόσμος τους είναι σκοτεινός και θλιβερός. Διασκέδαση και ευτυχία δεν πατάνε εκεί και όλα είναι τόσο μα τόσο χάλια. Αυτό είναι το ίδιο άκυρο γιατί ΟΚ, είπαμε πως τα στραβά είναι περισσότερα από τα θετικά αλλά δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν και ωραίες στιγμές. Έλεος, δεν μπορεί να είναι όλα ανάποδα και αν για σας είναι αρχίστε έστω τις βιταμίνες (η βιταμίνη C είναι γνωστή για την αντικαταθλιπτική της δράση) και βγείτε και λίγο έξω οι άνθρωποι των σπηλαίων είναι παρελθόν για κάποιον λόγο…

Ας έρθουμε στην ερώτηση, να είσαι στον κόσμο σου ή όχι; Απάντηση προφανώς δεν βρίσκω εφόσον το να μην είμαι είναι μονόδρομος για μένα. Όλοι κλεινόμαστε συχνά πυκνά και έχουμε μέρη του εαυτού μας μόνο για μας αλλά σε όποια κατηγορία και αν ανήκετε κρατήστε και καμιά γέφυρα επικοινωνίας με τον κόσμο μπορεί και να σας χρειαστεί…

Και τώρα;

Ο Γολγοθάς τελείωσε! Ο Γολγοθάς έρχεται! Όχι δεν προχώρησε και άλλο η βαριάς μορφής σχιζοφρένια που κουβαλάω χρόνια τώρα απλά για όσους με ξέρουν πέρασα πολλά αυτό το έτος (ή να το πω σεζόν). Επιτέλους τελείωσα με τα Proficiency η σχεδόν τέλος πάντων (μόνο ένα speaking μου έμεινε). Όμως όπως ξέρουν όλοι οι φοιτητές πλησιάζει ένα ακόμα μεγάλο εμπόδιο μέχρι το καλοκαίρι που ακούει στο όνομα εξεταστική Ιουνίου. Αν και θα έπρεπε επιτέλους να χαλαρώσω και να ζήσω αυτή την έρμη τη φοιτητική ζωή μάλλον θα πρέπει να περιμένω πάλι. Από διάβασμα σε διάβασμα πάω και αφού διάφορες συγκύριες δεν με βοήθησαν να συμμετάσχω στις προηγούμενες δύο πρέπει πλέον να δηλώσω δυναμικό παρών. Οπότε αν δεν γράψω τίποτα μέχρι τον Ιούλιο θα είναι ο ίδιος λόγος που δεν γράφουν και όλοι οι «συνάδελφοι». Αν πάλι γράφω 2 και 3 φορές την ημέρα απλά θα έχω κάψει φλάντζες οπότε μην δίνετε και πολύ σημασία!

Να το πω ή να το γράψω;

Για άλλη μια φορά βρέθηκα το Πάσχα στη Γερμανία και μην έχοντας τίποτα να κάνω σήμερα λόγω κούρασης άνοιξα να δω τηλεόραση. Για όσους ξέρουν εδώ έχουν μία μικρή φρίκη με τις μεταγλωττίσεις. Όπου όταν λέω μικρή εννοώ πως τα μόνα προγράμματα με υπότιτλους είναι κάτι άθλια reality του MTV Γερμανίας (μεγάλη η χάρη του πάντως τόσα reality δεν έχω ξαναδεί στη ζωή μου) Και εδώ έρχεται η απορία μου: τι είναι καλύτερα μεταγλώττιση ή υπότιτλοι. Για τους φαν της μεταγλώττισης η αλήθεια είναι πως λύνει τα χέρια ή τα μάτια. Τέρμα το κόλλημα στην οθόνη μη χάσεις το κειμενάκι του μεταφραστή και δεν καταλάβεις τι σου γίνεται. Άσε που πλέον τα μισά δεν τα γράφουν καν. Όμως μαζί με την ευκολία έρχεται και η παντελής αλλαγή σε αυτό που ακούς. Γενιές γερμανών δεν θα αναγνωρίσουν φωνή ηθοποιού ακόμα και αν μιλάνε δίπλα τους. Οι φωνές της μεταγλώττισης δεν έχουν καμία σχέση με τις πραγματικές, όσο και αν η ξαδέρφη προσπαθεί να με πείσει για το αντίθετο. Γυρνάς λίγο και ξαφνικά δεν καταλαβαίνεις καν ποιος μιλάει. Μερικές φορές μάλιστα η διαφορά είναι τόσο τρελή. Να ακούς τον Άλεξ από το Grey’s Anatomy σαν σαραντάχρονο δεν παλεύεται, απλά. Άσε που στους υπότιτλους όσα λίγα αγγλικά και να ξέρεις τα κραυγαλέα λάθη θα τα καταλάβεις. Στη μεταγλώττιση από τι θα το καταλάβεις; Διαβάζοντας χείλια; Τα νεύρα μου λοιπόν αλλά δεν μπορεί θα επιστρέψω σε όλη μου τη συλλογή ξένων σειρών!

ΑΓΧΟΣ!!!

Όλοι το έχουμε νιώσει κάποια στιγμή. Ένα αίσθημα ότι δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε αυτό που θέλουμε. Μία πίεση που μας αναγκάζει να προσπαθήσουμε περισσότερο. Όμως πως βιώνουμε όλοι το άγχος;

Επιστήμονες λένε πως υπάρχουν δύο βαθμίδες: Η πρώτη είναι μόλις το νιώσεις που έχει ευεργετικές ιδιότητες με απελευθέρωση ορμονών και άρα μπορείς να κάνεις κάτι πιο αποδοτικά κτλ. Η δεύτερη είναι όταν παραμένεις καιρό σε τέτοια κατάσταση και πλέον αρχίζεις να νιώθεις κόπωση δυσκολία συγκέντρωσης και παρόμοια συμπτώματα.

Βέβαια κάθε άνθρωπος αντιδρά διαφορετικά. Ξέρω φίλους και συγγενείς που με τη πρώτη στιγμή καταθέτουν όπλα και νιώθουν αδύναμοι να κάνουν το οτιδήποτε. Άλλα άτομα σαν εμένα λειτουργούμε πολύ καλά κάτω από άγχος. Προσωπικά πολλές φορές νιώθω πως μπορώ να λειτουργήσω μόνο κάτω από κάποια πίεση. Ενδεικτικό είναι πως οι περισσότερες εργασίες μου έχουν γίνει στις τελευταίες μέρες τις διορίας μου. Βέβαια πολλές φορές ασχολούμαι με κάτι από την μέρα που θα το λάβω αλλά και πάλι κινητήρια δύναμη είναι το άγχος…

Για όσους με διαβάζουν, γράψτε πως λειτουργείτε και εσείς κάτω από άγχος. Αντέχεται στην πίεση του;

Η κουτσομπόλα...

Την γνωρίσαμε ως Veronica Mars, τον φόβο και τον τρόμο κάθε κατεργάρη στο λύκειό που πήγαινε. Κάθε της άγγιγμα ηλεκτρίζει και όχι με καλό τρόπο τους Heroes ως το όχι και τόσο μικρό κοριτσάκι του μεγάλου αφεντικού. Η συζήτηση μαζί της είναι ίσως η μόνο ευχάριστη στιγμή ανάμεσα στις αιματηρές αποστολές σου στους αγίους τόπους υπακούοντας στην Assassin's Creed. Δεν διστάζει να σε χωρίσει αν και έχεις αφιερώσει όλη σου τη ζωή στην βελτίωση της καριέρας της, αφήνοντας σε Forgetting Sarah Marshall. Πλέον γνωρίζει κάθε μικρή λεπτομέρεια από τις ζωές των «κατακαημένων» πλουσίων εφήβων του Manhattan όντας το Gossip Girl.

Είναι η Kristen Bell, η αγαπημένη μου ξανθιά στην αμερικάνικη τηλεόραση. Γι αυτήν την κοπέλα θα έκανα όσα μισώ απλά για να είμαι μαζί της. Επειδή όμως δεν είμαι τόσο ονειροπό λος αλλά και ως γνωστό προτιμώ τις μελαχρινές μου αρκεί να την βλέπω ή να την ακούω όπου παίζει. Κάνει τη πιο βαρετή ατάκα να ακούγεται έξυπνη. Είναι το κάτι στη φωνή της που με κάνει να μη μπορώ να περιμένω να ακούσω τη συνέχεια.

Δυστυχώς πλέον δεν παίζει στο Heroes οπότε ο μόνος τρόπος να την ακούσω είναι η σχεδόν γελοία σειρά του CW. Χωρίς την Kristen Bell δεν θα καθόμουν να δω ούτε δευτερόλεπτο αλλά στο τέλος κάθε επεισοδίου η φωνή της με καλεί να δω και το επόμενο. Ευτ υχώς, ακούγεται πως θα επιστρέψει στο Heroes σύντομα οπότε θα μπορώ να πάρω τη δόση μου κανονικά. Ίσως και μία ταινία Veronica Mars να μην είναι και τόσο επιστημονική φαντασία. Ας περιμένουμε λοιπόν να δούμε τι περιμένει την ταλαντούχα ξανθιά!

Life In Technicolor ii

Η πιο όμορφη μελωδία στο τελευταίο album των Coldplay έγινε επιτέλους κανονικό τραγούδι. Από μόνο του αξίζει την προσοχή σας αλλά το βίντεο είναι το κερασάκι στην τούρτα. Απλα απίστευτο...

Έρχεται Επιτέλους Τριήμερο!!!

Αν και παράδοξη δήλωση από το άτομο που πέρασε το τελευταίο τρίμηνο παίζοντας στον υπολογιστή χωρίς να κάνει τίποτα κουραστικό το περιμένω πως και πως!
Οι τελευταίες βδομάδες με την προσπάθεια μου να επιστρέψω στην ρουτίνα μου με κούρασαν φαίνεται. Ειδικά αυτή η βδομάδα άρχισε με τρελή κούραση. Μπορώ και εγώ λοιπόν να περιμένω με χαρά το ακόλουθο τριήμερο και ας με κράξετε όσο θέλετε! Άντε καλή ξεκούραση σε όσους κουράστηκαν και ας ευχηθούμε ότι δεν θα γεμίσω με νέα θέματα εκθέσεων να γράψω…

He's Just Not That Into You / Απλώς Δεν Σε Γουστάρει

Μία ταινία με τίτλο που κάθε υπερβολικά ρομαντική γυναίκα πρέπει να βάλει καλά στο μυαλό της. (Και η πρώτη ταινία που είδα στο κινηματογράφο μετά από μήνες χάρη σε καλές μου φίλες υπεύθυνες και για τη μεταφορά μου εκεί)

Λοιπόν από τον τίτλο και μόνο καταλαβαίνεις ότι αν και σίγουρα ρομαντική κομεντί, (παίζει η Jennifer Aniston τι θα ναι; Ντοκιμαντέρ;) θέλει να ξεφύγει από τις υπόλοιπες και να προβάλει κάτι διαφορετικό. Αν και αποτυχημένες σχεδόν όλες οι άλλες απόπειρες του Hollywood να κάνει κάτι τέτοιο, εδώ μάλλον βρήκαν τον σωστό δρόμο.

Το θέμα της ταινίας: «Μην ακούς την κάθε ιστορία αφού αυτή ήταν η εξαίρεση, σπάνια συμβαίνει, και αποκλείεται να τύχει και σε σένα» ήταν ωραίο και φρέσκο όπως και η μερική μόνο διάψευση του προς το τέλος. Με άρεσε ο χωρισμός της ταινίας σε τμηματάκια με τίτλους-ατάκες, όμοιες με του κεντρικό, δίνοντας μία ιδέα του τι θα βλέπαμε στη συνέχεια. Το ίδιο δεν μπορώ να πω όμως και για τους μονολόγους, που ακολουθούσαν κάθε τίτλο, σε μορφή συνέντευξης ανθρώπων στο δρόμο, που αν και ενδιαφέροντες από μόνοι τους χαλούν τη συνοχή της ταινίας και σου δημιουργούσαν την ιδέα ότι έβλεπες Sex And The City.

Η σταδιακή σύνδεση όλων των ιστοριών γίνεται με αρκετά πιστευτό τρόπο. Οι επιμέρους ιστορίες από την άλλη αφήνουν μια ελαφριά γεύση ξαναζεσταμένου φαγητού αφού όλα κάπου τα χεις ξαναδεί. Αισθάνεσαι όμως και κάτι καινούριο αφού αν και είναι κοινότυπες περιγράφονται με πιο αληθοφανή τρόπο. Οι χαρακτήρες που τις απαρτίζουν μάλιστα, φαινομενικά μόνο ανήκουν στα κλασικά πρότυπα χαρακτήρων τέτοιου είδους ταινιών και αποδεικνύονται πιο πλήρεις και αληθοφανείς. Εδώ δυστυχώς είναι φανερή η υπερπροσπάθεια των σεναριογράφων της ταινίας για να διαφέρουν αφού υπάρχουν στοιχεία στα οποία εστιάζουν υπερβολικά ενώ κάποια τα αφήνουν απλά να υπάρχουν ως στάνταρ όπως σε κάθε κομεντί.

Τελικά σαν σύνολο η ταινία μπορώ να πω ότι μ’ άρεσε. Οπότε δείτε την αν δεν είστε πιο κυνικοί από μένα και δεν θέλετε να δείτε μια ακόμα ρομαντική ταινία τύπου παραμύθι (πόσες πια πρέπει να δούμε) αλλά μία που τουλάχιστον προσπαθεί να εστιάσει στις πραγματικές σχέσεις σήμερα. Επίσης δείτε την απλά επειδή είστε γυναίκα και παρόλο που παρουσιάζονται όλα από την γυναικεία πλευρά λέει και αρκετές αλήθειες και για τις δύο πλευρές (κυρίως για την γυναικεία φυσικά). Μείνετε μακριά αν το θέμα των σχέσεων άλλων ανθρώπων σας αφήνει παγερά αδιάφορο ή είστε σε μία σχέση που δεν εμφανίζει προβλήματα γιατί αυτή η ταινία μάλλον θα φέρει στο φως κάποια που δεν περιμένετε ή απλά επειδή είστε άντρας και υπάρχουν αρκετές ταινίες φτιαγμένες για μας εκεί έξω.

Για όσους ρίχνουν μια ματιά στο Blog μου λυπάμαι για την απουσία μου απλά δεν έβρισκα τι να γράψω και να πω την αλήθεια ούτε τώρα έχω οπότε θα μιλήσω για έναν από τους λόγους απουσίας μου. Λέγεται Prince of Persia και αν και μικρό παιχνίδι είναι γενικά πολύ διασκεδαστικό. Οπότε όσοι έχετε κονσόλες νέας γενιάς ή αξιοπρεπή υπολογιστή δώστε του μία ευκαιρία.

Να αρχίσω να τρομάζω;

Φοβερή φάρσα αλλά έτσι όπως έχει εξελιχθεί το θέμα ας φροντίσουμε τουλάχιστον μην φτάσει μέχρι τους δημιουργούς. Μην τους δίνουμε και ιδέες...