Life In Technicolor ii

Η πιο όμορφη μελωδία στο τελευταίο album των Coldplay έγινε επιτέλους κανονικό τραγούδι. Από μόνο του αξίζει την προσοχή σας αλλά το βίντεο είναι το κερασάκι στην τούρτα. Απλα απίστευτο...

Έρχεται Επιτέλους Τριήμερο!!!

Αν και παράδοξη δήλωση από το άτομο που πέρασε το τελευταίο τρίμηνο παίζοντας στον υπολογιστή χωρίς να κάνει τίποτα κουραστικό το περιμένω πως και πως!
Οι τελευταίες βδομάδες με την προσπάθεια μου να επιστρέψω στην ρουτίνα μου με κούρασαν φαίνεται. Ειδικά αυτή η βδομάδα άρχισε με τρελή κούραση. Μπορώ και εγώ λοιπόν να περιμένω με χαρά το ακόλουθο τριήμερο και ας με κράξετε όσο θέλετε! Άντε καλή ξεκούραση σε όσους κουράστηκαν και ας ευχηθούμε ότι δεν θα γεμίσω με νέα θέματα εκθέσεων να γράψω…

He's Just Not That Into You / Απλώς Δεν Σε Γουστάρει

Μία ταινία με τίτλο που κάθε υπερβολικά ρομαντική γυναίκα πρέπει να βάλει καλά στο μυαλό της. (Και η πρώτη ταινία που είδα στο κινηματογράφο μετά από μήνες χάρη σε καλές μου φίλες υπεύθυνες και για τη μεταφορά μου εκεί)

Λοιπόν από τον τίτλο και μόνο καταλαβαίνεις ότι αν και σίγουρα ρομαντική κομεντί, (παίζει η Jennifer Aniston τι θα ναι; Ντοκιμαντέρ;) θέλει να ξεφύγει από τις υπόλοιπες και να προβάλει κάτι διαφορετικό. Αν και αποτυχημένες σχεδόν όλες οι άλλες απόπειρες του Hollywood να κάνει κάτι τέτοιο, εδώ μάλλον βρήκαν τον σωστό δρόμο.

Το θέμα της ταινίας: «Μην ακούς την κάθε ιστορία αφού αυτή ήταν η εξαίρεση, σπάνια συμβαίνει, και αποκλείεται να τύχει και σε σένα» ήταν ωραίο και φρέσκο όπως και η μερική μόνο διάψευση του προς το τέλος. Με άρεσε ο χωρισμός της ταινίας σε τμηματάκια με τίτλους-ατάκες, όμοιες με του κεντρικό, δίνοντας μία ιδέα του τι θα βλέπαμε στη συνέχεια. Το ίδιο δεν μπορώ να πω όμως και για τους μονολόγους, που ακολουθούσαν κάθε τίτλο, σε μορφή συνέντευξης ανθρώπων στο δρόμο, που αν και ενδιαφέροντες από μόνοι τους χαλούν τη συνοχή της ταινίας και σου δημιουργούσαν την ιδέα ότι έβλεπες Sex And The City.

Η σταδιακή σύνδεση όλων των ιστοριών γίνεται με αρκετά πιστευτό τρόπο. Οι επιμέρους ιστορίες από την άλλη αφήνουν μια ελαφριά γεύση ξαναζεσταμένου φαγητού αφού όλα κάπου τα χεις ξαναδεί. Αισθάνεσαι όμως και κάτι καινούριο αφού αν και είναι κοινότυπες περιγράφονται με πιο αληθοφανή τρόπο. Οι χαρακτήρες που τις απαρτίζουν μάλιστα, φαινομενικά μόνο ανήκουν στα κλασικά πρότυπα χαρακτήρων τέτοιου είδους ταινιών και αποδεικνύονται πιο πλήρεις και αληθοφανείς. Εδώ δυστυχώς είναι φανερή η υπερπροσπάθεια των σεναριογράφων της ταινίας για να διαφέρουν αφού υπάρχουν στοιχεία στα οποία εστιάζουν υπερβολικά ενώ κάποια τα αφήνουν απλά να υπάρχουν ως στάνταρ όπως σε κάθε κομεντί.

Τελικά σαν σύνολο η ταινία μπορώ να πω ότι μ’ άρεσε. Οπότε δείτε την αν δεν είστε πιο κυνικοί από μένα και δεν θέλετε να δείτε μια ακόμα ρομαντική ταινία τύπου παραμύθι (πόσες πια πρέπει να δούμε) αλλά μία που τουλάχιστον προσπαθεί να εστιάσει στις πραγματικές σχέσεις σήμερα. Επίσης δείτε την απλά επειδή είστε γυναίκα και παρόλο που παρουσιάζονται όλα από την γυναικεία πλευρά λέει και αρκετές αλήθειες και για τις δύο πλευρές (κυρίως για την γυναικεία φυσικά). Μείνετε μακριά αν το θέμα των σχέσεων άλλων ανθρώπων σας αφήνει παγερά αδιάφορο ή είστε σε μία σχέση που δεν εμφανίζει προβλήματα γιατί αυτή η ταινία μάλλον θα φέρει στο φως κάποια που δεν περιμένετε ή απλά επειδή είστε άντρας και υπάρχουν αρκετές ταινίες φτιαγμένες για μας εκεί έξω.