Control?

Αυτό που μ’ αρέσει στην ενασχόληση μου με τους υπολογιστές, νομίζω, είναι πιο πολύ ο έλεγχος που έχω πάνω τους. Δεν μπορώ να πω πως είμαι control freak, ίσως επειδή έχω μάθει πως δεν μπορείς να ελέγξεις πραγματικά τίποτα. Στους υπολογιστές όμως η ψευδαίσθηση είναι συνήθως απόλυτη, και συχνά βρίσκω τον εαυτό μου να το πιστεύω. Τα άπειρα αρχεία, οι διάφοροι σκληροί δίσκοι που οργανώνονται ακριβώς όπως τους θέλω. Ένα τέλεια ελεγχόμενο οικοσύστημα. Όμως, όπως και σε κάθε ψευδαίσθηση, έρχεται η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας. Ένας ελαττωματικός σκληρός δίσκος, ένα καμένο τροφοδοτικό, μία χαλασμένη ψύχτρα και η τελευταία διέξοδος για απόλυτο έλεγχο αποτυγχάνει. Άλλα anyway. Την επόμενη φορά θα τα καταφέρω, σωστά;

Freshly Leaked Rihanna!

Rihanna - Who's That Chick [NEW 2010] [ OFFICIAL CLIP ]
Ανέβηκε από marro_marro. - Δείτε τα πιο πρόσφατα επιλεγμένα μουσικά videos.

The Horribly Slow Murderer with the Extremely Inefficient Weapon

Μία ανακάλυψη του αδερφού μου. Απίστευτο! :p

Η Ζωή που θα μπορούσα να χα

Από μικρός ήμουν αρκετά ονειροπόλος. Όχι μόνο για το μέλλον αλλά και για το παρόν και πόσο είχε επηρεαστεί με κάτι που είχα κάνει ή πει. Μπορούσα να χαθώ για ώρα στο να φαντάζομαι μία εναλλακτική ζωή όπου ίσως να μην είχαμε μετακομίσει, ή είχαμε μία μικρή αδερφούλα ή είχαμε πάει τελικά εκεί που λέγαμε. Γενικά ήταν συχνό φαινόμενο σε όλη τη ζωή μου μέχρι πριν μερικά χρόνια. Και ίσως εξαιτίας αυτού να δημιούργησα τον αναλυτικό τρόπο με τον οποίο σκέφτομαι.

Ο λόγος που με έφερε να σκεφτώ αυτό είναι μία σύντομη ονειροπόληση πριν από λίγο. Άφησα τον εαυτό μου να σκεφτεί πως θα ήταν αν δεν είχα χαθεί με την φοιτητική μου παρέα πέρσι, με το όλο σπάσιμο ποδιού, αλλά η φαντασία μου κόπηκε σύντομα με τη σκέψη ότι ήταν δύσκολη οποιαδήποτε άλλη εξέλιξη. Από αυτό συνειδητοποίησα πως είχα πραγματικά πολύ καιρό να ονειροπολήσω, καθώς και ότι πλέον δεν το κάνω συχνά, αλλά απλά δέχομαι ότι κάτι έγινε όπως έγινε. Ήταν μεγάλη έκπληξη αυτό, γιατί κατάλαβα ότι άλλαξα σαν άνθρωπος. Ίσως η πρώτη τόσο σημαντική αλλαγή εδώ και χρόνια. Σίγουρα συνεχίζω να σκέφτομαι και να αναλύω όσα πιθανά αποτελέσματα μπορώ προβλέψω για κάθε τι που θέλω να κάνω, αλλά πλέον δεν ονειροπολώ. Έχω πραγματικά πολύ καιρό να χαθώ για ώρα σε εναλλακτικό κόσμο μου. Ίσως να ωρίμασα πια και να μη χρειάζομαι πλέον αυτές τις διεξόδους αλλά πιο πολύ φοβάμαι ότι έχω χαθεί τόσο στη ρουτίνα μου που δεν έχω χρόνο για ονειροπόληση. Το τι ισχύει μόνο ο χρόνος θα δείξει. Το σίγουρο είναι πως μεγαλώνω και δεν μ αρέσει καθόλου.

PSP vs DS

Δεν ξέρω τι ιδέα έχει η SONY για τον λόγο που δεν πουλάει, πλέον, το PSP σε Ευρώπη και Αμερική, αλλά πραγματικά η απάντηση είναι γελοία. Δεν είναι δυνατόν να βγαίνουν παιχνίδια βδομάδα παρα βδομάδα (τρία σύνολο τον τελευταίο μήνα;) για τη φορητή κονσόλα όταν συνήθως η λίστα για το DS μοιάζει με spam (joystiq). ΟΚ, είμαι και γω της φιλοσοφίας ποιότητα αντί για ποσότητα αλλά με σχεδόν μηδέν κυκλοφορίες πια ποιότητα; Πως μπορείς να πείσεις άτομα να πάρουν το PSP όταν σε όσους το έχουμε απλά σκονίζεται σε μία μεριά.  Και όχι μερικά DLC δεν μετράνε σαν κυκλοφορία παιχνιδιού. Ας ελπίσουμε ότι τα ανακοινωμένα για αργότερα παιχνίδια θα κυκλοφορήσουν κάποια στιγμή.

Τα ίδια και τα ίδια

Είμαι άτομο που συνηθίζω εύκολα σε αλλαγές στη ρουτίνα μου, αν και το μισώ όταν συμβαίνει. Για να ξεπεράσω τέτοια θέματα ακολουθώ ένα πρόγραμμα που σχεδόν πάντα με βοηθάει να ξεχνάω τις αλλαγές. Συνήθως εστιάζω σε όσα δεν έχουν αλλάξει. Αν σκεφτούμε πως είμαι άνθρωπος που γκρινιάζει συνέχεια πως δεν έχει χρόνο για τίποτα, αυτό μπορεί να είναι αρκετά εύκολο, τουλάχιστον στην αρχή. Απλά γεμίζω τον χρόνο μου με όσα δεν είχα χρόνο να ασχοληθώ πριν και απλά προσπαθώ να κρατάω τη μέρα μου με πράγματα να κάνω. Αυτό μάλιστα λειτουργεί καθώς σιγά σιγά η «νέα» μου ρουτίνα γίνεται η κανονική ρουτίνα μου ξεχνώντας πως κάτι λείπει. Όταν όμως αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί, και συνεχίζει κάτι να μου λείπει, ένα ταξιδάκι βοηθάει. Μπαίνοντας για λίγες μέρες σε κάτι τελείως διαφορετικό με βοηθάει να ξεχνάω πως κάτι έχασα και γυρνάω σπίτι ανανεωμένος έτοιμος για κάτι καινούριο. Αλλά όταν το ταξίδι δεν μπορεί να προκύψει προσπαθώ να κάνω πράγματα που ενώ παλιότερα μ’ άρεσαν, για κάποιον λόγω σταμάτησα να τα κάνω. Έτσι π.χ. παίζω παιχνίδια που δεν τερμάτισα χρόνια πριν. Τέλος επιδιώκω να βγω για καφέ με άτομα που έχω χαθεί. Αυτό το πρόγραμμα, αν και δεν πιάνει πάντα, σίγουρα βοηθάει να περάσεις εύκολα τις πρώτες μέρες.

Πριν από κάτι

Για άλλη μια φορά βρέθηκα χωρίς να έχω κάτι σημαντικό να γράψω στο blog. Τα FAQs έρχονται συνήθως ανάλογα με τις ανάγκες των φίλων μου και άρα δεν έχω στον ορίζοντα κάτι καινούριο. Ας μιλήσω λοιπόν για το Πάσχα. Τις τελευταίες δύο χρονιές έκανα «Πάσχα» στη Γερμανία. Τα εισαγωγικά υπάρχουν κυρίως για να δηλώσω ότι πρακτικά με εξαίρεση ένα βάψιμο αβγών δεν ακολουθήσαμε κανένα έθιμο. Βόλτες, αγορές βόλτες, γέμισαν το Πάσχα τις προηγούμενες δύο φορές και μπορώ να πω πως πέρασα φοβερά. Φέτος από την άλλη μάλλον θα ακολουθήσω καλύτερα τα έθιμα αφού λόγω δουλειάς θα μείνω εδώ. Όμως ήδη μου λείπει η Γερμανία που έχω πάνω από χρόνο να πάω. Σαν να μην έφτανε αυτό, ένας πολύ καλός μου φίλος φεύγει για μεταπτυχιακό και βρίσκω τον εαυτό μου να πρέπει να ξαναορίσω τον τρόπο που θα περάσω τις διακοπές μου αφού ο τρόπος των Χριστουγέννων δεν επαρκεί. Η αλήθεια είναι πως μισώ τους αποχαιρετισμούς και η άλλη βδομάδα μάλλον δεν θα είναι καλύτερή μου. Από την άλλη θα έρθει ο αδερφός μου που είναι μακριά επίσης για μεταπτυχιακό, και μία ξαδέρφη μου, οπότε κάπως θα συμπληρώσω, ελπίζω, το κενό. Θα σταματήσω με τη γκρίνια αφήνοντας εν γνώσει μου την ανάρτηση αυτή κάπως, ε, ανοργάνωτη, αλλά θα με έχετε συνηθίσει μέχρι τώρα. Καλό ταξίδι σε όσους γυρίσουν/φύγουν αυτές τις μέρες.

Υ.Γ. Ναι η φωτογραφία είναι από το νησί του Πάσχα και όχι κάτι γιορτινό αλλά το θεωρώ πιο πιστό στο πνεύμα της ανάρτησης

FAQ Part 2

Ώρα για τη συνέχεια του χρήσιμου(;) FAQ.
Για καλό και για κακό: Οι απόψεις είναι απλά προσωπικές και σίγουρα δεν πιάνουν στο σύνολο του πληθυσμού. Αν δεν σε καλύπτουν σαν ιδέες/προτάσεις απλά μην τις ακολουθήσεις. Αν πάλι το κάνεις δεν είμαι υπεύθυνος για τυχόν παρενέργειες. Κάθε άνθρωπος είναι εξάλλου μοναδικός. Αλλά μία γνώμη τρίτου δεν βλάπτει σωστά;

Τι είναι καλό να λέω στο άλλο μισό:
Η ειλικρίνεια είναι κάτι που θεωρώ πραγματικά σημαντικό αλλά υπάρχουν κάποια πράγματα που ίσως δεν πρέπει να πεις ή είναι καλύτερο να τα πεις με συγκεκριμένο τρόπο. Επειδή υπάρχει διαφορετική απάντηση για κάθε φύλο είναι Α για ανδρες και Γ για γυναίκες. Λογικό ε;

1.    Η/Ο πρώην..
Γ. Για γυναίκες η απάντηση είναι μία. Μη μιλάς γι αυτόν. Ποτέ. Απλά μη μιλάς. Δεν μας ενδιαφέρει τι έκανε και τι όχι. Πραγματικά. Άσε μας να πιστεύουμε ότι θέλουμε. Θα πιστέψουμε από μόνοι μας τα χειροτέρα και δεν χρειαζόμαστε βοήθεια. Τώρα αν ντε και καλά πρέπει να πεις κάτι ένα του τύπου μα ήταν τόσο χάλια ίσως και να το αντέξουμε, αλλά ίσως. Καλύτερα σιωπή.
Α. Καλώς ήρθες για άλλη μία φορά στην ομίχλη του τι θέλει από σένα και τι όχι. Στην αρχή της σχέσης μία μείωση της πρώην σου είναι ή και άχρηστο αλλά ή και ωφέλιμο. Είναι καλό να νομίζει πως την έχεις πάνω από τις άλλες. Χρήσιμες εκφράσεις: «Είσαι η μόνη γυναίκα που…», «Είσαι η πρώτη που…», «Η άλλη δεν έπιανε μία μπροστά σου σε…» Τέτοιες εκφράσεις θα σε βγάλουν από δύσκολη θέση αλλά μην το παρακάνεις. Μετά αν και δεν το προτείνω ένα η «όνομα πρώην» ήταν καλή σε αυτό ίσως την παρακινήσει να κάνει κάτι που θέλεις. Αλλά είναι υπερβολικά ριψοκίνδυνο. Επίσης μη γίνει συνήθεια η αναφορά σου σε πρώην γιατί εκτός από το ότι δεν τη ξεπέρασες, θα το πάρει και χαμπάρι.

2.    Η μάνα:
Α. Ποτέ μην την αναφέρεις. Με εξαίρεση τις ελάχιστες περιπτώσεις που έχουν καλή σχέση οπότε και είσαι ασφαλής, η αναφορά στη μάνα σου, και ιδιαίτερα στις ικανότητες σε μαγειρική και καθάρισμα είναι σίγουρη συνταγή για καυγά.
Γ. Οι γυναίκες είστε ελεύθερες να κάνετε ότι θέλετε με βάση τη συμπάθεια που έχουν μεταξύ τους

3. Ο πατέρας:
Γ. Κοίτα οι περισσότεροι πατεράδες καταλαβαίνουν πως η μικρή κορούλα τους θα «ανήκει» κάποια στιγμή σε κάποιον άλλον και δεν αποκτούν καλή σχέση με τον «γαμπρό» τους. Αν ανήκεις σε αυτή την ομάδα, είσαι ελεύθερη να τον αναφέρεις. Όμως εδώ ισχύει και η συμβουλή για μάνα στους άνδρες. Αναφορά σε «ο πατέρας μου κάνει αυτό καλύτερα από σένα» οδηγεί πάντα σε καυγά. Αν δεν έχουν και καλή σχέση απέφευγε πάση θυσία.
Α. Εδώ είσαι ΟΚ. Μίλα άφοβα, εκτός και αν ο πατέρας σου είναι ένας «πορνόγερος» ή/και «γλοιώδης» τύπος, σύμφωνα με τα λεγόμενα της κοπελιάς. Οπότε απέφυγε.

4. Γενικές οδηγίες. Όπως ήδη είπα καλό είναι να υπάρχει ειλικρίνεια. Οπότε για να λειτουργεί μία σχέση κανονικά, θα πρέπει σε συνηθισμένες περιπτώσεις να μπορείς να της/του πεις τα πάντα χωρίς πρόβλημα. Μόνο ψάξε να βρεις κατάλληλες στιγμές γιατί δεν είναι όλα τα νέα ή παλιά για όλες τις ώρες. Πες της/του αυτό που θες αλλά όταν θα υπάρχει ηρεμία και κατανόηση. Επίσης αν αυτό που πρέπει να πεις είναι ότι απάτησες ή πρόδωσες την εμπιστοσύνη της/του δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Εδώ το πρόβλημα δεν είναι πως θα της/το πεις αλλά το τι έκανες. Οπότε δεν έχει σχέση με αυτό το FAQ.

Η καλή μέρα φαίνεται το βράδυ

Χθες ήταν μία από τις μέρες που θεωρείς πως θα είναι απλά χάλια. Ξύπνησα υπερβολικά δύσκολα το πρωί, κάτι συνηθισμένο αφού έχω βδομάδες να κοιμηθώ σαν άνθρωπος. Δεν βοήθησε και ότι δεν πέτυχα τη συνάδελφο στη στάση και άρα έφτασα χωρίς παρέα στην δουλειά. Όλα έδειχναν πως θα ναι μία χάλια, χάλια μέρα. Όμως σιγά άρχισε να αλλάζει. Ο καφές το πρωί άρχισε να πιάνει, οι πελάτες ήταν περιέργως αρκετά μη αγενείς, και η μέρα γινόταν υποφερτή. Μία επίσκεψη στα μαγαζιά με έναν φίλο και ένας καφές το μεσημέρι στη Χαριλάου πριν από δύο αποδοτικές ώρες στο γυμναστήριο βελτίωσαν ακόμα περισσότερο τη διάθεσή μου. Εκεί που η μέρα δεν θα γινόταν καλύτερη, ήρθε το παιχνίδι που περίμενα τόσες μέρες! Τέλος ένας βραδινός καφές και το βίντεο έναρξης του παιχνιδιού, που επιτέλους είδα, ήταν η απόδειξη ότι η καλή μέρα δεν φαίνεται από το πρωί αλλά από το πώς νιώθεις λίγο πριν κλείσεις τα μάτια για να την αποχαιρετίσεις.

Υ.Γ Ναι πίνω πολλούς καφέδες. Είπαμε κοιμάμαι ελάχιστα

Μ’ αρέσει η άνοιξη;

Ένα από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνει κάποιος για μένα (και μετά ξεχνάει :P)είναι το πόσο πολύ μ’ αρέσει ο χειμώνας. Ως άνθρωπος που αντιπαθεί τη ζέστη νιώθω το χειμώνα σαν παράδεισο όπου μπορώ να βγω χωρίς να ιδρώσω ή να ξυπνάω από τη δίψα/αφυδάτωση. Το μόνο κακό με τον χειμώνα είναι η έλλειψη ήλιου, κάτι που δεν συνηθίζει να με ενοχλεί αλλά μετά από πολύ καιρό μία έλλειψη την παθαίνεις. Τις τελευταίες δύο μέρες, λοιπόν, που έχει απίστευτο ήλιο μ’ αρέσει πολύ ο καιρός. Γενικά στην αρχή της άνοιξης οι μέρες που δεν βρέχει αλλά έχει ακόμα το χειμωνιάτικο κρύο είναι οι αγαπημένες μου. Σε κάνει να θέλεις να βγεις έξω να πιεις το μεσημέρι καφέ στη ναυαρίνου και να ξεχάσεις οτιδήποτε σε αγχώνει κτλ. Δυστυχώς αυτό το Σαββατοκύριακο δούλευα μεσημέρι οπότε έχασα ένα μέρος της ηλιοφάνειας αλλά το όσο απόλαυσα τον καιρό ήταν αναζωογονητικό. Ας ελπίσουμε ή άνοιξη να κρατήσει όσο το δυνατόν παραπάνω και ας μείνει το καλοκαίρι μακριά για την ώρα.

Κάπου στον Αμαζόνιο

Όσοι με ξέρουν γνωρίζουν την λατρεία που έχω για το μεγαλύτερο ηλεκτρονικό κατάστημα και ιδιαίτερα για την αγγλική έκδοσή του (που έχει πιο οικονομικά μεταφορικά και μηδέν κόστος τελωνείου). Αυτό όμως που είναι πολλές φορές κωμικοτραγικό με το Amazon είναι το εντελώς αυτόματο σύστημα αποστολής των προϊόντων. Έτσι  βέβαια κρατάνε τις τιμές τόσο χαμηλές αλλά πολλές φορές παίρνονται αποφάσεις ελαφρώς εξωγήινες. Για παράδειγμα πριν από μία εβδομάδα (Κυριακή νομίζω), λόγω κυκλοφορίας του Final Fantasy XIII τη Τρίτη που πέρασε, έκανα μια μεγαλούτσικη παραγγελία ώστε και να πάρω το παιχνίδι τη μέρα της κυκλοφορίας και να μη πληρώσω 10 Ευρώ σε μεταφορικά για ένα παιχνίδι. Γενικά αυτό είναι το σύστημα μου. Μαζεύω αντικείμενα στο ηλεκτρονικό καλάθι που θέλω κάποια στιγμή να αποκτήσω και όταν βγει κάτι που θέλω άμεσα τα παίρνω όλα μαζί. Έτσι λοιπόν και έκανα. Λόγω όμως κυκλοφορίας του FFXIII στην αρχή της επόμενης βδομάδας ήξερα πως θα τα πάρω λογικά δύο μέρες μετά την κυκλοφορία. Όμως ο αλγόριθμος αποφάσισε αλλιώς. Φαντάζομαι χάρη σε κάποιο από τα αντικείμενα στην παραγγελία που δεν θα ήταν διαθέσιμο το πρωί της Δευτέρας μου έστειλε μόνο του το FFXIII με ταχυδρομείο και με πιθανή ημερομηνία παράδοσης στις 22/3. Δύο τρεις ώρες μετά όμως το αντικείμενο έγινε διαθέσιμο και μου έστειλαν με courier την υπόλοιπη παραγγελία. Οπότε τα πράματα που πήρα απλά για να γεμίσω την παραγγελία ήρθαν την Τρίτη, ενώ δεν θα χα θέμα να έρχονταν 22/3, και το μόνο πράμα που ήθελα τώρα θα έρθει κάποια στιγμή μέσα στον μήνα. Στο ενδιάμεσο περιμένω και ένα CD πάλι από την παραγγελιά που έρχεται από τη Γερμανία φαντάζομαι για ελαχιστοποίηση των εξόδων. Τι να πω τουλάχιστον το πήρα φθηνά και ευτυχώς έχω μεγάλα αποθέματα υπομονής. Για να δούμε πόσα θα χρειαστώ να εξαντλήσω…

The soap opera effect

Από τα πράγματα που ποτέ δεν περίμενα να δω (από μικρός) είναι τον πατέρα μου να βλέπει σειρές. Γενικά το μόνο αδιαμφισβήτητο κοινό που έχω με τον πατέρα μου είναι το ότι μας αρέσει ο κινηματογράφος. Μπορεί να βλέπουμε τελείως διαφορετικά πράγματα αλλά μας αρέσει. Εμένα από την άλλη με αρέσουν και οι σειρές. Γενικά δεν έχω πρόβλημα μία ιστορία να διαδραματίζεται σε περισσότερο από δύω ώρες. Ο πατέρας μου από την άλλη δεν το άντεχε. Μάλιστα ο πιο σίγουρος τρόπος να τον έκανα να αλλάξει κανάλι ήταν πάντα η πρόταση: «Μπαμπά σειρά είναι» με 100% επιτυχία. Αυτό όμως άλλαξε τρία χρόνια πριν όταν, δεν θυμάμαι πως, πείστηκε να δει αυτή την καταστροφική σειρά με όνομα Βέρα στο δεξί. Αν και δεν την ακολούθησα πέρα από καμιά δεκαριά αρχικά επεισόδια, θα με ακούσεις συχνά να εκθειάζω τη σειρά για την πλοκή που δεν ήταν πολύ προβλέψιμη και για πολλούς λόγους. Όμως το να βλέπω τον μπαμπά μου να τη βλέπει με πάθος ήταν απλά scifi. Μάλιστα το ίδιο συνέβαινε γενικά. Θείοι, γνωστοί γνωστών, όλοι, έβλεπαν αυτή τη σειρά. Αυτό άνοιξε απλά τους ασκούς του Αιόλου για πολλούς. Δεν ξέρω αν με το ίδιο πάθος όλοι όσοι έβλεπαν Βέρα στο δεξί βλέπουν τις σειρές που την αντικατέστησαν στο ίδιο time slot. Ξέρω όμως κάποιον που το κάνει και με απίστευτο πάθος. Όχι απλά δεν χάνουν με τη μάνα μου επεισόδιο αλλά συνήθως ακολουθεί ωριαία τουλάχιστον συζήτηση για το συνέβη, τι έπρεπε να συμβεί αλλά και την πιθανή εξέλιξη. Γενικά ζω μία alternative κωμικοτραγική πραγματικότητα με γέλιο και άπειρες wtf στιγμές. Πάντα ευχόμουν να έρθει ο πατέρας μου στην dark side και να δει σειρές αλλά αυτό είναι ότι να ναι. Το κάρμα να υποθέσω;

FAQ Part 1

Ακολουθώντας την ιδέα του http://lifehacker.com/ έρχεται το FAQ του τι να κάνετε όταν νιώθετε χάλια.
Για αρχή ξεκινάω με το πρώτο βήμα ζυγίζοντας την κατάστασή σας.

1. Πόσο χάλια είσαι;

Α. Δεν είμαι χάλια, απλά να, λίγο κάπως.
Τι εννοείς κάπως; Βγες έξω από το σπίτι πάρε λίγο αέρα και δες μερικά άτομα. Τέλος

Β. Άσε μεγάλε δεν ξέρω δεν είμαι καλά.
Το ίδιο με Α αλλά πάρε κάνα τηλέφωνο κάπου πρώτα να νιώσεις καλύτερα και να σε σύρουν έξω άλλοι.

Γ. Είμαι χάλια δεν ξέρω τι να κάνω.
Λογικά δεν λέει να σε πείσω να βγεις έξω οπότε πάρε τηλέφωνο και μίλα λίγο και μετά δες καμιά σειρά παίξε videogames κτλ.

Δ. Είμαι σκατά άσε...
Εδώ ότι και να πω δεν θα το ακούσεις οπότε και δεν θα προτείνω τίποτα. Μέτρα τα λάθη στο βάψιμο στο ταβάνι μέχρι να πέσεις σε κάποιες από τις πάνω κατηγορίες. Αν μπορείς πάντως κάνε κάτι ημιπαραγώγικο (δεν ξέρω∙ πλύνε τα πιάτα ή κάτι)

Πάλι κρυωμένος...

Συνήθως μου σπάει τα νεύρα να αρρωσταίνω. Καθότι ήμουν φιλάσθενος μικρός έχω μάθει να προσέχω και αποφεύγω τα κρυώματα και τις γρίπες συνήθως αρκετά καλά. Αυτό που όμως δεν προσέχω η κούραση που συνήθως μαζεύεται από δουλειά γυμναστήριο και κοινωνικές εξόδους που αφήνουν ελάχιστες ώρες για ύπνο. Έτσι όσο και να προσέχω το ανοσοποιητικό μου όλο και κάτι θα αφήσει να περάσει… Εφόσον αναγκάζομαι να ξεκουραστώ καλή μου ξεκούραση…

Νιώθω καλύτερα;

Το πρόβλημα όταν συναντάμε ένα δύσκολο θέμα, συνήθως αισθηματικό, είναι η αδυναμία μας να δούμε σωστά. Επειδή έχω προσωπικά καεί, παραθέτω χρήσιμες αλλά δυστυχώς, μόνο μερικώς, αποτελεσματικές συμβουλές για να βγείτε από τον Γολγοθά (κάπως)

1. Σκέφτομαι μαλακίες, σκέφτομαι μαλακίες, σκέφτομαι μαλακίες…

Το πιο σημαντικό από όλα, γιατί όταν είσαι και ερωτευμένος αλλά και καμένος από χέρι, σίγουρα δεν σκέφτεσαι λογικά. Βάλε τις σκέψεις σου σε σειρά και δες αν πράγματι σε απατάει/δεν σε θέλει/νιώθει υπέροχα κτλ. Συνήθως δεν ισχύει τίποτα από αυτά. Ρώτα και κάνα φίλο αν είναι (αν ισχύουν από την άλλη προσπάθησε σιγά, σιγά να ξεκολλήσεις)

2. Σκέψου τι έκανες εσύ για να φτάσεις σε αυτό το σημείο. Εδώ έχουμε δύο απολύτως λάθος ρεύματα. Α) Φταίω εγώ: Όχι δεν φταις. Είπα όχι… Εντάξει φταις, αλλά όχι μόνο εσύ∙ φταίτε και οι δύο και προσπάθησε να δεις που φταις εσύ και που ή άλλη/άλλος/άλλοι. Β) Φταίει η άλλη (κτλ): Ναι φταίει έχεις δίκιο φταίει γι αυτό, το άλλο, το επόμενο. Γενικά τα έκανε όλα σκατά. Εσύ όμως; Μήπως αυτό που έκανε τώρα πηγάζει από εσένα και δεν είναι κάτι καινούριο; Μήπως την(κτλ) πλήγωσες και απλά απαντάει έτσι; Λίγο ανάλυση δεν βλάπτει

3. Όλα είναι χάλια, όλα όμως…

Εδώ θα γίνω γραφικός. Θα αναφέρω παιδιά Αφρικής (χρήσιμα πάντα…), πολιτικούς κρατούμενους, άνθρωποι που έχασαν περιουσίες και οικογένειες σε φυσικές καταστροφές. Όμως δεν αυτοκτονούν όλοι. Προσπαθούν να συγκεντρώσουν τα συντρίμμια τους και να συνεχίσουν. Όσο απερίγραπτο και αν ακούγεται αυτό για την ώρα είναι πιο εύκολο για σένα παρά γι αυτούς. Γιατί; Αν δεν είσαι απίστευτα μαλάκας (και άρα η ανάρτηση δεν κάνει για σένα) θα έχεις φίλους (και οικογένεια ή συνδυασμό τους) που μπορεί να σε βοηθήσουν. Αν πρόκειται για πραγματικούς φίλους (σωστή οικογένεια) θα έχουν υπεράνθρωπη αντοχή στο να σε είναι εκεί για σένα και να ακούν κάθε χαζό που θα πεις (βλέπε πάνω για χαζά)

4. Δεν έχω τι να κάνω…

Αλήθεια; Και από πού είπαμε πως βλέπεις αυτό το blog; Προφανώς υπάρχουν άπειρα άλλα πράγματα που μπορείς να κάνεις με αυτό: να δεις video στο youtube, να ακούσεις μουσική, να δεις σειρά και να παίξεις κάνα παιχνίδι. Μπορείς ακόμα να πας καμιά βόλτα ή να πας για καφέ με φίλους. Μετά υπάρχει και η δουλειά που βοηθάει άπειρα όπως και αναδιοργανώσεις σπίτι, ντουλάπα κτλ. Απλά πίεσε λίγο τον εαυτό και κάνε κάτι που δεν απαιτεί σκέψη. Το αγαπημένο μου είναι να διαβάζω βιβλία φαντασίας που με βοηθάνε να ξεφύγω τελείως και έχουν σώσει άπειρες φορές τον ύπνο μου. Ακόμα καλύτερα τα audiobooks που σε απορροφούν τελείως.

Σίγουρα αυτά δεν πρόκειται να σας βγάλουν από το όλο πρόβλημα αλλά με λίγη δική σας προσπάθεια μπορούν να κάνουν την κατάσταση ελάχιστα πιο υποφερτή. Γενικά προσπαθήστε να κρατήσετε το μυαλό σας κατειλημμένο με ανθρώπους που σας αγαπούν (ναι υπάρχουν και άλλοι) και πράγματα που σας αρέσουν. Είναι πολύ πιο εύκολο από το να κοιτάτε το ταβάνι απλά θέλει λίγη μόνο προσπάθεια.

Not quite back...

Δυόμισι μήνες είναι σίγουρα μεγάλο διάστημα για να αναρτήσω κάτι στο blog μου. Όχι πως δεν το έχω ξανακάνει απλά τότε είχα πιο σημαντικούς λόγους για την αποχή μου. Αυτή τη φορά, όμως, απλά δεν ήξερα τι να γράψω. Είπα να τελειώσω τη σειρά από αναρτήσεις γκρίνιας, ψυχολογικού χαρακτήρα γιατί το blog ξεκίνησε ως κάτι πολύ πιο εύθυμο. Αλλά τίποτα δεν μου άρεσε τόσο πολύ ώστε να θέλω να σχολιάσω. Πλέον μάλιστα με τόσα πολλά social networking δεν κάνεις τίποτα άλλο από το να λες τι γνώμη σου. Εξάλλου, για να μια ειλικρινής, είμαι καλύτερος σε μικρά, σαρκαστικά, αστεία σχόλια παρά πλήρους μεγέθους αναλύσεις (ή τουλάχιστον τα βαριέμαι λιγότερο). Άρα facebook και twitter καλύπτουν την ανάγκη μου για σχόλιο μάλλον καλύτερα, και σίγουρα πιο εύκολα. Λόγω αυτών δεν δεν υπόσχομαι άμεση κανονική ανάρτηση αλλά σίγουρα θα προσπαθήσω. Ο φάκελος εγγράφων εξάλλου είναι γεμάτος με draft από to be αναρτήσεις άρα που θα πάει κάποια θα βρει τον δρόμο της!