FAQ Part 1

Ακολουθώντας την ιδέα του http://lifehacker.com/ έρχεται το FAQ του τι να κάνετε όταν νιώθετε χάλια.
Για αρχή ξεκινάω με το πρώτο βήμα ζυγίζοντας την κατάστασή σας.

1. Πόσο χάλια είσαι;

Α. Δεν είμαι χάλια, απλά να, λίγο κάπως.
Τι εννοείς κάπως; Βγες έξω από το σπίτι πάρε λίγο αέρα και δες μερικά άτομα. Τέλος

Β. Άσε μεγάλε δεν ξέρω δεν είμαι καλά.
Το ίδιο με Α αλλά πάρε κάνα τηλέφωνο κάπου πρώτα να νιώσεις καλύτερα και να σε σύρουν έξω άλλοι.

Γ. Είμαι χάλια δεν ξέρω τι να κάνω.
Λογικά δεν λέει να σε πείσω να βγεις έξω οπότε πάρε τηλέφωνο και μίλα λίγο και μετά δες καμιά σειρά παίξε videogames κτλ.

Δ. Είμαι σκατά άσε...
Εδώ ότι και να πω δεν θα το ακούσεις οπότε και δεν θα προτείνω τίποτα. Μέτρα τα λάθη στο βάψιμο στο ταβάνι μέχρι να πέσεις σε κάποιες από τις πάνω κατηγορίες. Αν μπορείς πάντως κάνε κάτι ημιπαραγώγικο (δεν ξέρω∙ πλύνε τα πιάτα ή κάτι)

Πάλι κρυωμένος...

Συνήθως μου σπάει τα νεύρα να αρρωσταίνω. Καθότι ήμουν φιλάσθενος μικρός έχω μάθει να προσέχω και αποφεύγω τα κρυώματα και τις γρίπες συνήθως αρκετά καλά. Αυτό που όμως δεν προσέχω η κούραση που συνήθως μαζεύεται από δουλειά γυμναστήριο και κοινωνικές εξόδους που αφήνουν ελάχιστες ώρες για ύπνο. Έτσι όσο και να προσέχω το ανοσοποιητικό μου όλο και κάτι θα αφήσει να περάσει… Εφόσον αναγκάζομαι να ξεκουραστώ καλή μου ξεκούραση…

Νιώθω καλύτερα;

Το πρόβλημα όταν συναντάμε ένα δύσκολο θέμα, συνήθως αισθηματικό, είναι η αδυναμία μας να δούμε σωστά. Επειδή έχω προσωπικά καεί, παραθέτω χρήσιμες αλλά δυστυχώς, μόνο μερικώς, αποτελεσματικές συμβουλές για να βγείτε από τον Γολγοθά (κάπως)

1. Σκέφτομαι μαλακίες, σκέφτομαι μαλακίες, σκέφτομαι μαλακίες…

Το πιο σημαντικό από όλα, γιατί όταν είσαι και ερωτευμένος αλλά και καμένος από χέρι, σίγουρα δεν σκέφτεσαι λογικά. Βάλε τις σκέψεις σου σε σειρά και δες αν πράγματι σε απατάει/δεν σε θέλει/νιώθει υπέροχα κτλ. Συνήθως δεν ισχύει τίποτα από αυτά. Ρώτα και κάνα φίλο αν είναι (αν ισχύουν από την άλλη προσπάθησε σιγά, σιγά να ξεκολλήσεις)

2. Σκέψου τι έκανες εσύ για να φτάσεις σε αυτό το σημείο. Εδώ έχουμε δύο απολύτως λάθος ρεύματα. Α) Φταίω εγώ: Όχι δεν φταις. Είπα όχι… Εντάξει φταις, αλλά όχι μόνο εσύ∙ φταίτε και οι δύο και προσπάθησε να δεις που φταις εσύ και που ή άλλη/άλλος/άλλοι. Β) Φταίει η άλλη (κτλ): Ναι φταίει έχεις δίκιο φταίει γι αυτό, το άλλο, το επόμενο. Γενικά τα έκανε όλα σκατά. Εσύ όμως; Μήπως αυτό που έκανε τώρα πηγάζει από εσένα και δεν είναι κάτι καινούριο; Μήπως την(κτλ) πλήγωσες και απλά απαντάει έτσι; Λίγο ανάλυση δεν βλάπτει

3. Όλα είναι χάλια, όλα όμως…

Εδώ θα γίνω γραφικός. Θα αναφέρω παιδιά Αφρικής (χρήσιμα πάντα…), πολιτικούς κρατούμενους, άνθρωποι που έχασαν περιουσίες και οικογένειες σε φυσικές καταστροφές. Όμως δεν αυτοκτονούν όλοι. Προσπαθούν να συγκεντρώσουν τα συντρίμμια τους και να συνεχίσουν. Όσο απερίγραπτο και αν ακούγεται αυτό για την ώρα είναι πιο εύκολο για σένα παρά γι αυτούς. Γιατί; Αν δεν είσαι απίστευτα μαλάκας (και άρα η ανάρτηση δεν κάνει για σένα) θα έχεις φίλους (και οικογένεια ή συνδυασμό τους) που μπορεί να σε βοηθήσουν. Αν πρόκειται για πραγματικούς φίλους (σωστή οικογένεια) θα έχουν υπεράνθρωπη αντοχή στο να σε είναι εκεί για σένα και να ακούν κάθε χαζό που θα πεις (βλέπε πάνω για χαζά)

4. Δεν έχω τι να κάνω…

Αλήθεια; Και από πού είπαμε πως βλέπεις αυτό το blog; Προφανώς υπάρχουν άπειρα άλλα πράγματα που μπορείς να κάνεις με αυτό: να δεις video στο youtube, να ακούσεις μουσική, να δεις σειρά και να παίξεις κάνα παιχνίδι. Μπορείς ακόμα να πας καμιά βόλτα ή να πας για καφέ με φίλους. Μετά υπάρχει και η δουλειά που βοηθάει άπειρα όπως και αναδιοργανώσεις σπίτι, ντουλάπα κτλ. Απλά πίεσε λίγο τον εαυτό και κάνε κάτι που δεν απαιτεί σκέψη. Το αγαπημένο μου είναι να διαβάζω βιβλία φαντασίας που με βοηθάνε να ξεφύγω τελείως και έχουν σώσει άπειρες φορές τον ύπνο μου. Ακόμα καλύτερα τα audiobooks που σε απορροφούν τελείως.

Σίγουρα αυτά δεν πρόκειται να σας βγάλουν από το όλο πρόβλημα αλλά με λίγη δική σας προσπάθεια μπορούν να κάνουν την κατάσταση ελάχιστα πιο υποφερτή. Γενικά προσπαθήστε να κρατήσετε το μυαλό σας κατειλημμένο με ανθρώπους που σας αγαπούν (ναι υπάρχουν και άλλοι) και πράγματα που σας αρέσουν. Είναι πολύ πιο εύκολο από το να κοιτάτε το ταβάνι απλά θέλει λίγη μόνο προσπάθεια.

Not quite back...

Δυόμισι μήνες είναι σίγουρα μεγάλο διάστημα για να αναρτήσω κάτι στο blog μου. Όχι πως δεν το έχω ξανακάνει απλά τότε είχα πιο σημαντικούς λόγους για την αποχή μου. Αυτή τη φορά, όμως, απλά δεν ήξερα τι να γράψω. Είπα να τελειώσω τη σειρά από αναρτήσεις γκρίνιας, ψυχολογικού χαρακτήρα γιατί το blog ξεκίνησε ως κάτι πολύ πιο εύθυμο. Αλλά τίποτα δεν μου άρεσε τόσο πολύ ώστε να θέλω να σχολιάσω. Πλέον μάλιστα με τόσα πολλά social networking δεν κάνεις τίποτα άλλο από το να λες τι γνώμη σου. Εξάλλου, για να μια ειλικρινής, είμαι καλύτερος σε μικρά, σαρκαστικά, αστεία σχόλια παρά πλήρους μεγέθους αναλύσεις (ή τουλάχιστον τα βαριέμαι λιγότερο). Άρα facebook και twitter καλύπτουν την ανάγκη μου για σχόλιο μάλλον καλύτερα, και σίγουρα πιο εύκολα. Λόγω αυτών δεν δεν υπόσχομαι άμεση κανονική ανάρτηση αλλά σίγουρα θα προσπαθήσω. Ο φάκελος εγγράφων εξάλλου είναι γεμάτος με draft από to be αναρτήσεις άρα που θα πάει κάποια θα βρει τον δρόμο της!