Τα ίδια και τα ίδια

Είμαι άτομο που συνηθίζω εύκολα σε αλλαγές στη ρουτίνα μου, αν και το μισώ όταν συμβαίνει. Για να ξεπεράσω τέτοια θέματα ακολουθώ ένα πρόγραμμα που σχεδόν πάντα με βοηθάει να ξεχνάω τις αλλαγές. Συνήθως εστιάζω σε όσα δεν έχουν αλλάξει. Αν σκεφτούμε πως είμαι άνθρωπος που γκρινιάζει συνέχεια πως δεν έχει χρόνο για τίποτα, αυτό μπορεί να είναι αρκετά εύκολο, τουλάχιστον στην αρχή. Απλά γεμίζω τον χρόνο μου με όσα δεν είχα χρόνο να ασχοληθώ πριν και απλά προσπαθώ να κρατάω τη μέρα μου με πράγματα να κάνω. Αυτό μάλιστα λειτουργεί καθώς σιγά σιγά η «νέα» μου ρουτίνα γίνεται η κανονική ρουτίνα μου ξεχνώντας πως κάτι λείπει. Όταν όμως αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί, και συνεχίζει κάτι να μου λείπει, ένα ταξιδάκι βοηθάει. Μπαίνοντας για λίγες μέρες σε κάτι τελείως διαφορετικό με βοηθάει να ξεχνάω πως κάτι έχασα και γυρνάω σπίτι ανανεωμένος έτοιμος για κάτι καινούριο. Αλλά όταν το ταξίδι δεν μπορεί να προκύψει προσπαθώ να κάνω πράγματα που ενώ παλιότερα μ’ άρεσαν, για κάποιον λόγω σταμάτησα να τα κάνω. Έτσι π.χ. παίζω παιχνίδια που δεν τερμάτισα χρόνια πριν. Τέλος επιδιώκω να βγω για καφέ με άτομα που έχω χαθεί. Αυτό το πρόγραμμα, αν και δεν πιάνει πάντα, σίγουρα βοηθάει να περάσεις εύκολα τις πρώτες μέρες.