Από μικρός ήμουν αρκετά ονειροπόλος. Όχι μόνο για το μέλλον αλλά και για το παρόν και πόσο είχε επηρεαστεί με κάτι που είχα κάνει ή πει. Μπορούσα να χαθώ για ώρα στο να φαντάζομαι μία εναλλακτική ζωή όπου ίσως να μην είχαμε μετακομίσει, ή είχαμε μία μικρή αδερφούλα ή είχαμε πάει τελικά εκεί που λέγαμε. Γενικά ήταν συχνό φαινόμενο σε όλη τη ζωή μου μέχρι πριν μερικά χρόνια. Και ίσως εξαιτίας αυτού να δημιούργησα τον αναλυτικό τρόπο με τον οποίο σκέφτομαι.
Ο λόγος που με έφερε να σκεφτώ αυτό είναι μία σύντομη ονειροπόληση πριν από λίγο. Άφησα τον εαυτό μου να σκεφτεί πως θα ήταν αν δεν είχα χαθεί με την φοιτητική μου παρέα πέρσι, με το όλο σπάσιμο ποδιού, αλλά η φαντασία μου κόπηκε σύντομα με τη σκέψη ότι ήταν δύσκολη οποιαδήποτε άλλη εξέλιξη. Από αυτό συνειδητοποίησα πως είχα πραγματικά πολύ καιρό να ονειροπολήσω, καθώς και ότι πλέον δεν το κάνω συχνά, αλλά απλά δέχομαι ότι κάτι έγινε όπως έγινε. Ήταν μεγάλη έκπληξη αυτό, γιατί κατάλαβα ότι άλλαξα σαν άνθρωπος. Ίσως η πρώτη τόσο σημαντική αλλαγή εδώ και χρόνια. Σίγουρα συνεχίζω να σκέφτομαι και να αναλύω όσα πιθανά αποτελέσματα μπορώ προβλέψω για κάθε τι που θέλω να κάνω, αλλά πλέον δεν ονειροπολώ. Έχω πραγματικά πολύ καιρό να χαθώ για ώρα σε εναλλακτικό κόσμο μου. Ίσως να ωρίμασα πια και να μη χρειάζομαι πλέον αυτές τις διεξόδους αλλά πιο πολύ φοβάμαι ότι έχω χαθεί τόσο στη ρουτίνα μου που δεν έχω χρόνο για ονειροπόληση. Το τι ισχύει μόνο ο χρόνος θα δείξει. Το σίγουρο είναι πως μεγαλώνω και δεν μ αρέσει καθόλου.
1 βαριούνται όσο και εγώ...:
Σημαντικό πράγμα η ονειροπόληση..αρκεί να μη χανόμαστε "συνήθως", αλλά "επιλεκτικά"..
Η ρουτίνα πιστεύω ότι είναι μέγας εχθρός του αυθορμητισμού και της ζωντάνιας του νου και χρειάζεται να προσπαθούμε να την αποβάλλουμε απ΄τη ζωή μας με οποιονδήποτε τρόπο (ενδεδειγμένο ή μη).
Ίσως να ήταν πιο..ήπια η αλλαγή αν δεν σκεφτόμαστε και τόσο συχνά ότι μεγαλώνουμε και απλώς το ζούσαμε!
Δημοσίευση σχολίου