Δυόμισι μήνες είναι σίγουρα μεγάλο διάστημα για να αναρτήσω κάτι στο blog μου. Όχι πως δεν το έχω ξανακάνει απλά τότε είχα πιο σημαντικούς λόγους για την αποχή μου. Αυτή τη φορά, όμως, απλά δεν ήξερα τι να γράψω. Είπα να τελειώσω τη σειρά από αναρτήσεις γκρίνιας, ψυχολογικού χαρακτήρα γιατί το blog ξεκίνησε ως κάτι πολύ πιο εύθυμο. Αλλά τίποτα δεν μου άρεσε τόσο πολύ ώστε να θέλω να σχολιάσω. Πλέον μάλιστα με τόσα πολλά social networking δεν κάνεις τίποτα άλλο από το να λες τι γνώμη σου. Εξάλλου, για να μια ειλικρινής, είμαι καλύτερος σε μικρά, σαρκαστικά, αστεία σχόλια παρά πλήρους μεγέθους αναλύσεις (ή τουλάχιστον τα βαριέμαι λιγότερο). Άρα facebook και twitter καλύπτουν την ανάγκη μου για σχόλιο μάλλον καλύτερα, και σίγουρα πιο εύκολα. Λόγω αυτών δεν δεν υπόσχομαι άμεση κανονική ανάρτηση αλλά σίγουρα θα προσπαθήσω. Ο φάκελος εγγράφων εξάλλου είναι γεμάτος με draft από to be αναρτήσεις άρα που θα πάει κάποια θα βρει τον δρόμο της!
0 βαριούνται όσο και εγώ...:
Δημοσίευση σχολίου