Πριν από κάτι

Για άλλη μια φορά βρέθηκα χωρίς να έχω κάτι σημαντικό να γράψω στο blog. Τα FAQs έρχονται συνήθως ανάλογα με τις ανάγκες των φίλων μου και άρα δεν έχω στον ορίζοντα κάτι καινούριο. Ας μιλήσω λοιπόν για το Πάσχα. Τις τελευταίες δύο χρονιές έκανα «Πάσχα» στη Γερμανία. Τα εισαγωγικά υπάρχουν κυρίως για να δηλώσω ότι πρακτικά με εξαίρεση ένα βάψιμο αβγών δεν ακολουθήσαμε κανένα έθιμο. Βόλτες, αγορές βόλτες, γέμισαν το Πάσχα τις προηγούμενες δύο φορές και μπορώ να πω πως πέρασα φοβερά. Φέτος από την άλλη μάλλον θα ακολουθήσω καλύτερα τα έθιμα αφού λόγω δουλειάς θα μείνω εδώ. Όμως ήδη μου λείπει η Γερμανία που έχω πάνω από χρόνο να πάω. Σαν να μην έφτανε αυτό, ένας πολύ καλός μου φίλος φεύγει για μεταπτυχιακό και βρίσκω τον εαυτό μου να πρέπει να ξαναορίσω τον τρόπο που θα περάσω τις διακοπές μου αφού ο τρόπος των Χριστουγέννων δεν επαρκεί. Η αλήθεια είναι πως μισώ τους αποχαιρετισμούς και η άλλη βδομάδα μάλλον δεν θα είναι καλύτερή μου. Από την άλλη θα έρθει ο αδερφός μου που είναι μακριά επίσης για μεταπτυχιακό, και μία ξαδέρφη μου, οπότε κάπως θα συμπληρώσω, ελπίζω, το κενό. Θα σταματήσω με τη γκρίνια αφήνοντας εν γνώσει μου την ανάρτηση αυτή κάπως, ε, ανοργάνωτη, αλλά θα με έχετε συνηθίσει μέχρι τώρα. Καλό ταξίδι σε όσους γυρίσουν/φύγουν αυτές τις μέρες.

Υ.Γ. Ναι η φωτογραφία είναι από το νησί του Πάσχα και όχι κάτι γιορτινό αλλά το θεωρώ πιο πιστό στο πνεύμα της ανάρτησης

FAQ Part 2

Ώρα για τη συνέχεια του χρήσιμου(;) FAQ.
Για καλό και για κακό: Οι απόψεις είναι απλά προσωπικές και σίγουρα δεν πιάνουν στο σύνολο του πληθυσμού. Αν δεν σε καλύπτουν σαν ιδέες/προτάσεις απλά μην τις ακολουθήσεις. Αν πάλι το κάνεις δεν είμαι υπεύθυνος για τυχόν παρενέργειες. Κάθε άνθρωπος είναι εξάλλου μοναδικός. Αλλά μία γνώμη τρίτου δεν βλάπτει σωστά;

Τι είναι καλό να λέω στο άλλο μισό:
Η ειλικρίνεια είναι κάτι που θεωρώ πραγματικά σημαντικό αλλά υπάρχουν κάποια πράγματα που ίσως δεν πρέπει να πεις ή είναι καλύτερο να τα πεις με συγκεκριμένο τρόπο. Επειδή υπάρχει διαφορετική απάντηση για κάθε φύλο είναι Α για ανδρες και Γ για γυναίκες. Λογικό ε;

1.    Η/Ο πρώην..
Γ. Για γυναίκες η απάντηση είναι μία. Μη μιλάς γι αυτόν. Ποτέ. Απλά μη μιλάς. Δεν μας ενδιαφέρει τι έκανε και τι όχι. Πραγματικά. Άσε μας να πιστεύουμε ότι θέλουμε. Θα πιστέψουμε από μόνοι μας τα χειροτέρα και δεν χρειαζόμαστε βοήθεια. Τώρα αν ντε και καλά πρέπει να πεις κάτι ένα του τύπου μα ήταν τόσο χάλια ίσως και να το αντέξουμε, αλλά ίσως. Καλύτερα σιωπή.
Α. Καλώς ήρθες για άλλη μία φορά στην ομίχλη του τι θέλει από σένα και τι όχι. Στην αρχή της σχέσης μία μείωση της πρώην σου είναι ή και άχρηστο αλλά ή και ωφέλιμο. Είναι καλό να νομίζει πως την έχεις πάνω από τις άλλες. Χρήσιμες εκφράσεις: «Είσαι η μόνη γυναίκα που…», «Είσαι η πρώτη που…», «Η άλλη δεν έπιανε μία μπροστά σου σε…» Τέτοιες εκφράσεις θα σε βγάλουν από δύσκολη θέση αλλά μην το παρακάνεις. Μετά αν και δεν το προτείνω ένα η «όνομα πρώην» ήταν καλή σε αυτό ίσως την παρακινήσει να κάνει κάτι που θέλεις. Αλλά είναι υπερβολικά ριψοκίνδυνο. Επίσης μη γίνει συνήθεια η αναφορά σου σε πρώην γιατί εκτός από το ότι δεν τη ξεπέρασες, θα το πάρει και χαμπάρι.

2.    Η μάνα:
Α. Ποτέ μην την αναφέρεις. Με εξαίρεση τις ελάχιστες περιπτώσεις που έχουν καλή σχέση οπότε και είσαι ασφαλής, η αναφορά στη μάνα σου, και ιδιαίτερα στις ικανότητες σε μαγειρική και καθάρισμα είναι σίγουρη συνταγή για καυγά.
Γ. Οι γυναίκες είστε ελεύθερες να κάνετε ότι θέλετε με βάση τη συμπάθεια που έχουν μεταξύ τους

3. Ο πατέρας:
Γ. Κοίτα οι περισσότεροι πατεράδες καταλαβαίνουν πως η μικρή κορούλα τους θα «ανήκει» κάποια στιγμή σε κάποιον άλλον και δεν αποκτούν καλή σχέση με τον «γαμπρό» τους. Αν ανήκεις σε αυτή την ομάδα, είσαι ελεύθερη να τον αναφέρεις. Όμως εδώ ισχύει και η συμβουλή για μάνα στους άνδρες. Αναφορά σε «ο πατέρας μου κάνει αυτό καλύτερα από σένα» οδηγεί πάντα σε καυγά. Αν δεν έχουν και καλή σχέση απέφευγε πάση θυσία.
Α. Εδώ είσαι ΟΚ. Μίλα άφοβα, εκτός και αν ο πατέρας σου είναι ένας «πορνόγερος» ή/και «γλοιώδης» τύπος, σύμφωνα με τα λεγόμενα της κοπελιάς. Οπότε απέφυγε.

4. Γενικές οδηγίες. Όπως ήδη είπα καλό είναι να υπάρχει ειλικρίνεια. Οπότε για να λειτουργεί μία σχέση κανονικά, θα πρέπει σε συνηθισμένες περιπτώσεις να μπορείς να της/του πεις τα πάντα χωρίς πρόβλημα. Μόνο ψάξε να βρεις κατάλληλες στιγμές γιατί δεν είναι όλα τα νέα ή παλιά για όλες τις ώρες. Πες της/του αυτό που θες αλλά όταν θα υπάρχει ηρεμία και κατανόηση. Επίσης αν αυτό που πρέπει να πεις είναι ότι απάτησες ή πρόδωσες την εμπιστοσύνη της/του δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Εδώ το πρόβλημα δεν είναι πως θα της/το πεις αλλά το τι έκανες. Οπότε δεν έχει σχέση με αυτό το FAQ.

Η καλή μέρα φαίνεται το βράδυ

Χθες ήταν μία από τις μέρες που θεωρείς πως θα είναι απλά χάλια. Ξύπνησα υπερβολικά δύσκολα το πρωί, κάτι συνηθισμένο αφού έχω βδομάδες να κοιμηθώ σαν άνθρωπος. Δεν βοήθησε και ότι δεν πέτυχα τη συνάδελφο στη στάση και άρα έφτασα χωρίς παρέα στην δουλειά. Όλα έδειχναν πως θα ναι μία χάλια, χάλια μέρα. Όμως σιγά άρχισε να αλλάζει. Ο καφές το πρωί άρχισε να πιάνει, οι πελάτες ήταν περιέργως αρκετά μη αγενείς, και η μέρα γινόταν υποφερτή. Μία επίσκεψη στα μαγαζιά με έναν φίλο και ένας καφές το μεσημέρι στη Χαριλάου πριν από δύο αποδοτικές ώρες στο γυμναστήριο βελτίωσαν ακόμα περισσότερο τη διάθεσή μου. Εκεί που η μέρα δεν θα γινόταν καλύτερη, ήρθε το παιχνίδι που περίμενα τόσες μέρες! Τέλος ένας βραδινός καφές και το βίντεο έναρξης του παιχνιδιού, που επιτέλους είδα, ήταν η απόδειξη ότι η καλή μέρα δεν φαίνεται από το πρωί αλλά από το πώς νιώθεις λίγο πριν κλείσεις τα μάτια για να την αποχαιρετίσεις.

Υ.Γ Ναι πίνω πολλούς καφέδες. Είπαμε κοιμάμαι ελάχιστα

Μ’ αρέσει η άνοιξη;

Ένα από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνει κάποιος για μένα (και μετά ξεχνάει :P)είναι το πόσο πολύ μ’ αρέσει ο χειμώνας. Ως άνθρωπος που αντιπαθεί τη ζέστη νιώθω το χειμώνα σαν παράδεισο όπου μπορώ να βγω χωρίς να ιδρώσω ή να ξυπνάω από τη δίψα/αφυδάτωση. Το μόνο κακό με τον χειμώνα είναι η έλλειψη ήλιου, κάτι που δεν συνηθίζει να με ενοχλεί αλλά μετά από πολύ καιρό μία έλλειψη την παθαίνεις. Τις τελευταίες δύο μέρες, λοιπόν, που έχει απίστευτο ήλιο μ’ αρέσει πολύ ο καιρός. Γενικά στην αρχή της άνοιξης οι μέρες που δεν βρέχει αλλά έχει ακόμα το χειμωνιάτικο κρύο είναι οι αγαπημένες μου. Σε κάνει να θέλεις να βγεις έξω να πιεις το μεσημέρι καφέ στη ναυαρίνου και να ξεχάσεις οτιδήποτε σε αγχώνει κτλ. Δυστυχώς αυτό το Σαββατοκύριακο δούλευα μεσημέρι οπότε έχασα ένα μέρος της ηλιοφάνειας αλλά το όσο απόλαυσα τον καιρό ήταν αναζωογονητικό. Ας ελπίσουμε ή άνοιξη να κρατήσει όσο το δυνατόν παραπάνω και ας μείνει το καλοκαίρι μακριά για την ώρα.

Κάπου στον Αμαζόνιο

Όσοι με ξέρουν γνωρίζουν την λατρεία που έχω για το μεγαλύτερο ηλεκτρονικό κατάστημα και ιδιαίτερα για την αγγλική έκδοσή του (που έχει πιο οικονομικά μεταφορικά και μηδέν κόστος τελωνείου). Αυτό όμως που είναι πολλές φορές κωμικοτραγικό με το Amazon είναι το εντελώς αυτόματο σύστημα αποστολής των προϊόντων. Έτσι  βέβαια κρατάνε τις τιμές τόσο χαμηλές αλλά πολλές φορές παίρνονται αποφάσεις ελαφρώς εξωγήινες. Για παράδειγμα πριν από μία εβδομάδα (Κυριακή νομίζω), λόγω κυκλοφορίας του Final Fantasy XIII τη Τρίτη που πέρασε, έκανα μια μεγαλούτσικη παραγγελία ώστε και να πάρω το παιχνίδι τη μέρα της κυκλοφορίας και να μη πληρώσω 10 Ευρώ σε μεταφορικά για ένα παιχνίδι. Γενικά αυτό είναι το σύστημα μου. Μαζεύω αντικείμενα στο ηλεκτρονικό καλάθι που θέλω κάποια στιγμή να αποκτήσω και όταν βγει κάτι που θέλω άμεσα τα παίρνω όλα μαζί. Έτσι λοιπόν και έκανα. Λόγω όμως κυκλοφορίας του FFXIII στην αρχή της επόμενης βδομάδας ήξερα πως θα τα πάρω λογικά δύο μέρες μετά την κυκλοφορία. Όμως ο αλγόριθμος αποφάσισε αλλιώς. Φαντάζομαι χάρη σε κάποιο από τα αντικείμενα στην παραγγελία που δεν θα ήταν διαθέσιμο το πρωί της Δευτέρας μου έστειλε μόνο του το FFXIII με ταχυδρομείο και με πιθανή ημερομηνία παράδοσης στις 22/3. Δύο τρεις ώρες μετά όμως το αντικείμενο έγινε διαθέσιμο και μου έστειλαν με courier την υπόλοιπη παραγγελία. Οπότε τα πράματα που πήρα απλά για να γεμίσω την παραγγελία ήρθαν την Τρίτη, ενώ δεν θα χα θέμα να έρχονταν 22/3, και το μόνο πράμα που ήθελα τώρα θα έρθει κάποια στιγμή μέσα στον μήνα. Στο ενδιάμεσο περιμένω και ένα CD πάλι από την παραγγελιά που έρχεται από τη Γερμανία φαντάζομαι για ελαχιστοποίηση των εξόδων. Τι να πω τουλάχιστον το πήρα φθηνά και ευτυχώς έχω μεγάλα αποθέματα υπομονής. Για να δούμε πόσα θα χρειαστώ να εξαντλήσω…

The soap opera effect

Από τα πράγματα που ποτέ δεν περίμενα να δω (από μικρός) είναι τον πατέρα μου να βλέπει σειρές. Γενικά το μόνο αδιαμφισβήτητο κοινό που έχω με τον πατέρα μου είναι το ότι μας αρέσει ο κινηματογράφος. Μπορεί να βλέπουμε τελείως διαφορετικά πράγματα αλλά μας αρέσει. Εμένα από την άλλη με αρέσουν και οι σειρές. Γενικά δεν έχω πρόβλημα μία ιστορία να διαδραματίζεται σε περισσότερο από δύω ώρες. Ο πατέρας μου από την άλλη δεν το άντεχε. Μάλιστα ο πιο σίγουρος τρόπος να τον έκανα να αλλάξει κανάλι ήταν πάντα η πρόταση: «Μπαμπά σειρά είναι» με 100% επιτυχία. Αυτό όμως άλλαξε τρία χρόνια πριν όταν, δεν θυμάμαι πως, πείστηκε να δει αυτή την καταστροφική σειρά με όνομα Βέρα στο δεξί. Αν και δεν την ακολούθησα πέρα από καμιά δεκαριά αρχικά επεισόδια, θα με ακούσεις συχνά να εκθειάζω τη σειρά για την πλοκή που δεν ήταν πολύ προβλέψιμη και για πολλούς λόγους. Όμως το να βλέπω τον μπαμπά μου να τη βλέπει με πάθος ήταν απλά scifi. Μάλιστα το ίδιο συνέβαινε γενικά. Θείοι, γνωστοί γνωστών, όλοι, έβλεπαν αυτή τη σειρά. Αυτό άνοιξε απλά τους ασκούς του Αιόλου για πολλούς. Δεν ξέρω αν με το ίδιο πάθος όλοι όσοι έβλεπαν Βέρα στο δεξί βλέπουν τις σειρές που την αντικατέστησαν στο ίδιο time slot. Ξέρω όμως κάποιον που το κάνει και με απίστευτο πάθος. Όχι απλά δεν χάνουν με τη μάνα μου επεισόδιο αλλά συνήθως ακολουθεί ωριαία τουλάχιστον συζήτηση για το συνέβη, τι έπρεπε να συμβεί αλλά και την πιθανή εξέλιξη. Γενικά ζω μία alternative κωμικοτραγική πραγματικότητα με γέλιο και άπειρες wtf στιγμές. Πάντα ευχόμουν να έρθει ο πατέρας μου στην dark side και να δει σειρές αλλά αυτό είναι ότι να ναι. Το κάρμα να υποθέσω;